ЯУ-У[йаºw-], диал. җаw-у «падать сверху (о дожде и снеге)», күч. «свалиться с неба и т.п.» < гом. кыпч. йаw- (к.-балк. җаw-, кырг. җоо-, каз., к.-калп. жаw-) < гом. төрки йағ-, чув. çу-, çăв- < болг. *җыw- id., к. ш. ук чулым. йäw- id. К. яңгыр < йағмур.

Безнеңчә, йаw- < йағ- «яву», гом. төрки йақ- «ягу (май ягу), былчырату; пычрату (бәла ягу)» (ЭСТЯ IV: 57–58) һәм арытабан йағ > йау > җәү сүзе белән бердәй: ягъмур явды (йагды) тәүдә «яңгыр былчыратты» мәгъ. булган, соңыннан гына бу мәгънә үзгәргән, абстрактлашкан (к. Яры-у II сүзендәге схеманы). Барлык бу сүзләрнең чыгыш нигезе йағ «май, җәү», ихтимал, бор. йа- тамырыннандыр (ЭСТЯ IV: 59). К. Явым, Явын, Як-у, Яу II. Räsänen 1969: 177.