ЯУГИР[йаºwгир] иск. «воин, солдат» < бор. чыгт. йаwкäр id. төрки йаw «яу» һәм фар. кäр «эш, эшләүче» сүзләреннән гыйбарәт, к. үзб., таҗ. ёвкор > кырг. җоокер, каз., к.-калп. жаукер «яугир»; удм. телендә кызыклы ярымкалька: ожгар, ожгарчи (ш. ук ожчи) (Алатырев 1976: 35–36).