ЯТ-У[йаºт-], диал. җат-у «лежать, лечь; обитать; иметь склонность; быть удобным, приемлимым» < гом. төрки йат- (к.-балк., кырг. җат- > каз., к.-калп. жат-), алт. дьат-, хак. чат-, тув. чыт-, як. сыт- id., к. ш. ук халаҗ. йаат- id. Бор. *йа- фигыленең йөкл. юн. дигән фикер бар (ЭСТЯ IV: 156–157). Ят бик тә продуктив нигез: яткылык, яткын, ятма, яту (балык ятуы), ятулык, ятык, ятым, ятынкы, ятыш, ятышлы, ятышсыз һ.б., фигыльнең йөкл. юн. вариантлары яткыз-у һәм яткыр-у аерым мәгънә төсмерләренә ия. К. ш. ук Ятаган, Ятак, Ятеш.