ЯРЫМ[йаºр ы̌м], диал. җарым «пол-, полу-»; сирәк «половина» ~ чув. çурма- < çорма- < болг. *җарма (?) < гом. кыпч., угыз. йарым (Радлов III: 128–129), к.-балк., кырг. җарым > каз., к.-калп. жарым, уйг. йерим, чыгт. йарум, алт. дьарым, алт. диал. тьарым, хак. чарым, монг., бур. зарим «ярты; өлеш» ЭСТЯ IV: 137. Чаг. мар. (Упымарий: 303–304; Саваткова: 30) йарым, йäрым «җиде аршынлы киндер» сүзенең ярым сүзенә мөнәсәбәте ачык түгел.