ЯРЫК[йаºр ы̌қ], диал. җарық «трещина; щель; с трещиной» ~ чув. çурăқ < çорык < болг. *җарық id. < гом. кыпч. йарық (к.-балк., кырг. җарық > каз., к.-калп. жарық), угыз. йарық, уйг. йариқ, йоруқ, чыгт. йаруқ, йаруғ, алт. дьарық, тув., хак. чарық > хак. чарых id. йар- фигыленнән. ЭСТЯ IV: 136–137.