ЯРЛАУ[йаºрлаw] «обрыв, крутой берег; подводная яма (и воронка, бурун над ней)», шуннан йарлаwық «чоңгыл; убылган ярлау» (ДС I: 246; БҺҺ II: 86; Тумашева 1992: 70) – тат. һәм башк. телләрендә генә очрый, яр сүзеннән үзенчәлекле модельдә ясалган (чаг. Бозлавык, Чикләвек < Чәртләwек һ.б.).