ЯРКЫН[йаºрқ ы̌н], диал. җаркын, йарғын (к. Тумашева 1992: 70–71) «яркий; блестящий» < гом. кыпч. йарқын (кырг. җарқын, каз., к.-калп. жарқын), үзб. ярқын id. < йарықын ← себ. тат. йарық, гом. кыпч. йарық, төркм. йаарық (кырг. җарық, каз. жарық) < бор. төрки (ДТС: 244) jaruγ «нур, яктылык, якты» сүзенең инструменталь килеш формасы. К. Яры-у.