ЯРКА[йаºрқа], диал. җарқа (ТТДС I: 567), йарға (Тумашева 1992: 70) «половина сколотого бревна; плаха», йарғанақ (И. Гази) «полено» ~ чув. çуркам, к.-балк. җарқа id. Яр-у сүзеннән, әлбәттә.