ЯРАК II[йаºрақ], диал. (ДС I: 246; Тумашева 1992: 69) җарақ, йарағ «оружие; снаряжение; принадлежность» < гом. кыпч., уйг., чыгт. йарақ (кырг. җарақ, каз., к.-калп. жарақ) < бор. төрки (ДТС: 239) jaraq, jarïq, куман. jarov «корал, шайман» – яра-у фигыле белән бәйле, к. ЭСТЯ IV: 139. Шуның белән бергә «корал» мәгънәсенең тәшкиле аңлашылып бетми.

Дерив.: тар. яракчы.