ЯПАНЧЫ[йаºпанч ы̌], ябанчы иск. «волк», «имя собственное, возможно – название любого храброго воина» ~ кр.-тат. yabançı ~ төр. yabancı «ят, чит; чит илнеке; таныш түгел» һ.б., к. Dobr. III: 465.

Төр., чыгт. йабанчы, йапанчы төрле мәгъ. актив кулланыла.

Япанчы сүзе ябынча белән тамырдаш түгел, к. Ябынча.