ЯҢГЫРАК[йаºңғ ы̌рақ], диал. йаңгырык «предгорье, мелкие складки гор перед большой горой, отроги; ответвления ствола дерева у основания; ствол с ответвлениями внизу; пень, на котором рубят дрова» (Тумашева 1992: 69), йаңрық «скелет» (шунда ук) ~ башк. (БТДҺ: 111) йаңқырық «бүкән, ястык (арбаныкы); ян терәк (арбада); сәке йөзлеге; шикмә», нуг., ком. йаңғырық «бүкән», к.-калп. жаңғырық «сандал бүкәне», алт. (Баскаков 1966: 113) дьанғыршық «аслык такта», бор. төрки (ДТС: 234) jaŋraq «тау итәгендә катланмалар» ← тат. (ТТДС I: 170) йаңыр-у «(як-якка) тамыр җибәрү». Ягъни бу киң таралган сүзнең ясагыч нигезе тат. телендә сакланган. Чаг. Чагарак.