ЯНТАЙ-У[йаºнтай-], диал. җантай- «накрениться, покоситься» < гом. кыпч., уйг. йантай- (к.-балк., кырг. җантай-, җантый-) id., тув. чамдый- «янтаю, чатанлау» бу сүзнең борынгылыгын сөйли; сүзнең нигезе йант < йаныт яки *йанта булырга тиеш, к. иске тат. җантай (Будагов II: 343) «кыек, авыш». Һәрхәлдә йан I сүзеннән (ЭСТЯ IV: 118), ихтимал, аның фигыль коррелянтыннандыр.