ЯНӘШӘ[йәнәшә], диал. җәнәшә, йанаша, себ. (Тумашева 1992: 68), башк. (БҺҺ II: 84) йанаш «рядом (с кем)» диал. йәнәш-ү < йанаш-у «рәттән, яннан утыру» (КБтә janaš «рәттән бару») сүзенең хәл фигыль формасы, к. чув. юнашар «янәшә». К. гом. көнб. төрки йанаш-у (нуг. йанас-, кырг., к.-балк. җанас-, каз., к.-калп. жанас-) «рәттән утырышу». К. ш. ук кр.-тат., кар., ком. йанаша «параллель; якын», алт. дьанаш «параллель», гом. төрки йандаш «янәшә» һ.б. К. Ян.