ЯЛЧЫ[йаºлч ы̌], диал. җалчы «наёмный работник, батрак» > мар. (Исанбаев 1978: 15) йалче, удм. ляльчи id. < гом. кыпч. йалчы (нуг. йалшы, башк. йалсы, к.-балк., кырг. җалчы, каз., к.-калп. жалшы) id. йал (к. Ял II ) сүзеннән; бу модельдә ясалган сүзләр: чув. тарçă, монг. зарч, зарча < бор. монг. ǯarčı ~ йарычы id. (к. Боровков 1963: 142–145) – йары «ярдәм» сүзеннән. Алтайларда ялчы «ял ите (каты ит) ашаучы» дигән халык этимологиясе бар.