ЯЛПЫКОЛАК[йаºлп ы̌қолақ]  (ялпы колак  дип аерым да языла) «собака с отвислым ухом, порода таких собак», күч. «непостоянный в решениях мальчик» – бик бор. тәгъбир, к. бор. төрки (ДТС: 236) japrï qulaq «салпы колак». Йапры  < *йалпырыг булса кирәк. Чаг. Ялпы.   |