ЯЛБЫР[йаºлб ы̌р], диал. җалбыр «лохматый, кудлатый, патлатый; лохмотья» < гом. кыпч. йалбыр id., к. кырг. җалбыр, каз. жалбыр «ялкын дөрләве» һ.б. параллелләре күп ~ бур. дальбагар «асылынкы; ялбыр» һ.б. йалп тәкълиди тамырыннан (к. Җил ), к. кырг. җалба, жалба-жулба, к. диал. жалба-жулба – жалбырдауга тәкълит, алт. дьалбыш «ялкын» һ.б. Чаг. як. дьалбый- «ялп-ялп итү, селтәнү, ялпылдату», «камчы селтәп, каргау, каргышлар уку»; дьалбыыр «шаман кылычы» (аңа һәртөрле чүпрәкләр, чуклар асылган була). Жалбыр һәм жалбырдауның тат. «йомшак» вариантлары жәлбер, җилбер һәм җәлбердәү, җилбердәү (> җилфердәү). К. түбәндәгеләрне.