ЯЙБЫ[йаºйб ы̌] себ. (ЗДС: 227) «широко разлившаяся вода» < *йайбық булса кирәк, к. (шунда ук) йайбы - «ташылып җәелү» ~ кырг. җайпа- id., гомумән «киң җәелү». Җәй-ү белән тамырдаш.

Дерив.: йайбақ, йайпақ «киң җәелгән (күлләвек)» ~ гом. кыпч. (к. Räsänen 1969: 179) jajpaq id.