ЯЙ[йаºй] себ. (ЗДС: 227) «достаток, богатство; лад, взаимопонимание» ~ каз. жай «аң, белем; төзеклек». Җай (к.) белән бердәй микән – өзеп әйтеп булмый. Räsänen 1969: 179.

Дерив.: яйлу «мул, таза тормышлы».