ЯБУ[йаºб ы̌w], диал. җабу «попона, накидка; навес; кровля» < гом. кыпч. йабу (к.-балк. җабыw, кырг. җабуу, каз., к.-калп. жабу), үзб. диал. (ЎХШЛ: 127) йапу, алт. (Баскаков 1972: 209) дьабу id., як. сабыы id. бу сүзнең борынгылыгын күрсәтә, хәлбуки ул яп-у фигыленең исемләшкән формасы буларак тат. телендә дә ясала ала; чаг. төр. yapı «төзелеп яткан корылма; конструкция». К. Яп-у II.