ЯБГУ[йабғу], җабғу – титул верховного правителя, фактического властителя (но не хана) во многих тюркских государствах древности (особенно до монгольских завоеваний). Яз. вариантлары: jafγu, javγγu (javγuγu) иң бор. теркәлешләрдә (VII г.) dabγuγa, гар., әрм. чыганакларында джебу, соңгыракларында уakvu, уakju, уaquу һ.б. id. Тат. диал. (ЗДС: 223) йабугай «үткен сүзле», ихтимал, бор. титулның чагылышыдыр. Гомумән, бу титулны фар. яки кыт. теленнән килә дип уйлыйлар, Гумилёв исә гом. төрки йап- «башкару; хисап бирү» сүзеннән ди. Бернштам А. О древнейших следах джекания в тюркских языках Средней Азии // Памяти акад. Н.Я. Марра. М.–Л., 1938: 18–20; ДТС: 222–223, 249; Баскаков 1987: 72; Ögel: 226. Чаг. Ябдаш, Яп-у II.