ЯБА II[йаºба] «специальная рогатина, вилы с двумя широкими зубьями (при веянии на ветру» ~ тат. диал., кр.-тат. җаба, (Dobr. III; 464) уава, каз. жаба, үзб. йаба, төркм. йааба, чыгт., госм. йапа «тишекле көрәк, сәнәк». К. Räsänen: 187; ЭСТЯ IV: 45 (япь ~ җәп сүзе белән бердәй дип карала, безнеңчә, бу шикле).

Дерив.: ябала-у «ашлыкны җилгәрү өчен яба белән һавага ату».