ЮЛА[йула] диал. «рай», «лампа, светильник; свет» (м.-кар. сыгытларында мәрхүм тур. «Юлада булсаң иде», «Юлада күрешербез» кебек тәгъбирләрдән чыгып әйтәбез) ~ чаг. уйг., бор. төрки (ДТС: 278) jula, чув. чула «нур, яктылык (сакраль мәгънәдә)», бор. монг. ǯula «шәм» < кыт. чжу ла «лампада (икона алдында изге шәм яки шәмнәр җөмләсе)». Мәгънәсе белән юла христианнарның Елисей болыннары « кыямәттә гөнаһсыз кешеләрнең оҗмах көтеп яшәгән урыны» сүзенә охшаш. К. ССТМЯ I: 279; Räsänen 1969: 210.