ЮАШ-У[йуаш-] (М. Гафури; БҺҺ II: 96) «затихнуть, усмириться» ~ каз. жуас- ~ чыгт. йуваш-, йаваш-, төр. (Zenker II: 970) javaš- id. бор. йауба- «семәю» фигыленең урт. юн. булырга тиеш (бу юн. формасы еш кына төп фигыль була һәм бер субъектка гына карый). Күп кенә яңгыраш һәм формаларның уртаклыгы юаш-у һәм юан-у һ.б. сүзләрнең тамыры уртаклыгын күрсәтә. К. Юан-у, Юаш, Юбал-у, Юба-у.