ЭШ «работа, занятие, дело» < гом. кыпч., уйг., үзб., алт., тув., гом. угыз. иш (> нуг., каз., хак. диал. ис, каз. ĕс), төркм. ииш, чув. ĕç (*ĕҗ?) – арытабан бик үк ачык түгел; телчеләр бер яктан бор. монг. üile > як. үлэ «эш» һәм хәтта кор. iл «эш» белән, икенче яктан (к. Баскаков 1978: 72) кыт. shi, šhih «эш» сүзе белән чагыштыруны алга сөрәләр. Будагов I: 194–196; Räsänen 1969: 174; ЭСТЯ I: 395–396; Федотов I: 158–159.

Дерив.: эшле, эшсез; эшлә-ү, эшлән-ү; эшлек (шуннан – эшлекле, эшлексез); эшчән, диал., сөйл. эшмән. К. Эшмәкәр.