ЭЧ-Ү, миш., себ. эц-ү «пить, выпивать» < гом. кыпч., уйг., алт., чыгт., гом. угыз. ич- (> нуг., к.-калп., тув. иш-, каз. ĕш-, як. ис-, башк. эс-, хак. ĕс-, чув. ĕç-) id., эч < ич (к. Эч ) сүзенең фигыль коррелянты дип карала (ягъни эчү ул «эчкә алу» дигән сүз, к. төр. iç- «эчү; тәмәке тарту»). Räsänen 1969: 163; ЭСТЯ I: 391; Федотов I: 159.

Дерив.: эчел-ү, эчеш-ү, эчер-ү (< ичир- < иччир- < ичтир- «эчтерү» формасыннан), эчтер-ү яңгырашы хәз. телдә үзенчәлекле мәгъ. алган: эссе көн су эчтерә, диелә; эчем (ашам-эчем дигәндә), эчемлек, эчке «эчүчелек, эчкечелек»; парлы сүзләрдә исем фигыль формасында: ашау-эчү, эчү-косу.