ЭСКӘК «пинцет» ← диал. (себ. к. Радлов I: 1528) iскä- «тарту, тетү, өтү»; гом. кыпч. искек, каз. iскек ~ искäх, тув. испик «эскәк», бор. төрки (ДТС: 214) iskä «эләктереп тартып алу; тетү, йолку», (МК I: 255) isken- «кыска үлән ашау, кыска йон (төк) йолку» ~ гом. тунг. (ССТМЯ I: 330) ис- «чәч, йон, төк йолку». Бор. төрки-монголларның чәч-сакалларын эскәкләп алулары тур. кытай чыганакларында әйтелә.

Дерив.: эскәклә-ү.