ЭРЕ-Ү I, диал. (ТТДС I: 172) йĕрĕ-ү «прокисать; творожиться» < гом. кыпч., алт., тув., уйг., үзб., гом. угыз., як. ири- һ.б. бор. төрки (ДТС: 263) jirü- «эрү; черү». ЭСТЯ I: 289–290. К. түбәндәрәк.

Дерив.: эрет-ү; эремсү; к. Эремчек, Эрен, Эркет.