ЭРЕН, себ. (Тумашева 1992: 58) үрүн «гной» – гом. төрки сүз: нуг., ком., к.-балк. ирин, кырг., каз., алт., тув. ириң, хак. iриң, каз. iрiң, iрiн һ.б. < бор. төрки (ДТС: 213, 258, 263) iriŋ, jerin, jiriŋ ~ як. ириңэ, хак. диал. (Радлов I: 1766) iрäн, iрäң, чыгт., госм. äрiн һ.б. ← гом. төрки ири-, äри- «эрү, череп эрү». ЭСТЯ I: 273–375; Рамазанова 2013: 305. себ. варианты *эрүң яңгырашыннан булса кирәк. Чаг. ш. ук бор. төрки (ДТС: 257) jer- «тәнне кисү».

Дерив.: эренле, эренсез; эренлә-ү.