ЭЛМӘ «ильма» ~ чув. йĕлме id. < рус. úльма, úлем id. (к. Фасмер IV: 126–127) ~ ним. Elm, Ulme, лат. ilmus, ulmus һ.б. id. Pokorny: 302; Федотов I: 194. Kluge: 940.

Дерив.: элмәле, элмәлек.