ЭЛЕП, элип, әләп (ТТДС I: 531, 543) «начиная с» ← себ. (Тумашева 1992: 50) эл-ү «җитү; барып җитү». Чаг. Элгәрт-ү. Тат. әд. алып «әлеп» сүзенең монда катнашы бармы икән – әйтүе кыен.