ЭЛӘК-Ү(эләкте, эләгү), сөйл. ләк-ү «зацепиться, застрять; попасться, попасть; достаться (төрле мәгъ.)» > чув. лек-, (Ашмарин VIII: 74) ленк-, мар. лäк-, лак- id. Эләк- нигезе тат.-башк. телләрендә генә бугай һәм ул элек-ү яңгырашыннан, ягъни эл-ү фигыленең интенсивлык дәрәҗәсеннән (ĕ > ә күчеше тат. теленең күп кенә сүзләрендә очрый, к. Шәүлә ). Федотов I: 336 (бор. төрки этимон эзли). К. Эл-ү.

Дерив.: эләгел-ү; эләгеш-ү («конфликтка керү» мәгъ. актив кулланыла); эләктер-ү (шуннан эләктергеч ).