ЫШЫК «место, защищённое от ветра или от горячего солнца», иске тат. (Троянский I: 41) ышық, ашық (?) «яшертен, уртын» > мар. ышық, ĕшĕк, үшĕк, удм. ышық, ышыгъ, ъшък «ышык, күләгә» ~ к.-балк. ышык, тув. ыжық id.; к. чув. ăшăх «сайлык; сай (агымсыз төш?)», (Ашмарин III: 359) ыш «салкын». Угыз телләрендә (аз., госм. һ.б.) ышық, бездәге мәгънәгә кире – «нур, яктылык» мәгъ. һәм ышы- «утны дөрләтү» фигыленнән килә. Гомумән, «безнең» ышык сүзе дә ниндидер ыш-, ышы- фигыленнән, ләкин тиешле фигыль безгә билгеле түгел.

Дерив.: ышыклы, ышыксыз; ышыкла-у, ышыклан-у . Чаг. Шыксыз.