ЫСУЛ, осул «способ, приём; стиль, форма» < гом. кыпч. усул < гар. усӯл׳ id. – асыл сүзенең күп. формасы. Өслүб (к.) сүзе белән тамырдаш түгел. К. Будагов I: 54.

Дерив.: ысулы җәдит «яңача укыту методы», ысулы кадим «искечә укыту» – XIX г. икенче яртысы, XX г. башларында киң таралган педагогик-иҗтимагый хәрәкәтләр атамалары.