ЫС I, себ. (Тумашева 1992: 254–255) ыш «чад; дым; копоть» < гом. кыпч., хак. ыс, як. ыыс, алт., тув. ыш id. ~ чув. йăс «төтрә; ыс» – бор. гом. төрки сүз, тәүдә ул «тире ыслау өчен махсус төтен» мәгъ. булган.

Дерив.: ыслы, ыссыз; ысла-у, ыслык. К. Ыслак.