ЫРЫ-У (к. Троянский I: 30 – ыру-мак дип язылган) «пазить, стругать» ~ чув. (Ашмарин III: 65) ыр-, ыра-, башк. ыра-, ыр-, ыры- (ырыды диелә), алт., хак. ыр-, ар-, як. ор- id. К. ш. ук себ. (Тумашева 1992: 28) ар- «багананы һ.б. киртү». К. Ырма-у. Räsänen 1969: 128; Федотов I: 472–473 (бик шикле параллельләр китерә).

Дерив.: башк. ырғы «балтасыман очлы лом», башк., себ. ырма «кирт, бәҗ» (→ ырмала-у ), ырык, ырым (к. БТДҺ: 407–409). К. ш. ук Ыргак . Чаг. Ындыр < Ырдын .