ЫРЫМ «мелкие предзнаменования магического характера; колдование, ворожба; суеверие» > чув. (Сергеев 1968: 54) ăрăм, ĕрĕм «әмәл; ырым», мар. ырым «хорафат» < гом. кыпч., алт., тув., төркм. ырым, чыгт., үзб. иримъ «галәмәт, әшкәртү, билге; юрау» һ.б., бор. төрки (ДТС: 212, 220) irü, ïru «хикмәтле билге» < *ыр - фигыль тамырыннан (ди Э.В. Севортян, ЭСТЯ I: 665–666), к. ш. ук як. (Пекарский: 3808–3811) ыра, ыраа «сизенү, әшкәртелү» << монг. ipywa id., к. Ырық. Федотов I: 86–87.

Дерив.: ырымла-у; ырымчы.