ЫРГЫ-У «прыгнуть (вперед), броситься (рывком)» < гом. кыпч., к. нуг., каз., к.-калп., төркм. (ТДГДС: 207) ырғы-, ком. иргы-, үзб., уйг. ирғи- id. Бу сүзне М. Рясянен (Räsänen 1969: 166) ырга-у (к.) сүзе белән бердәй дип карый, Э.В. Севортян исә (ЭСТЯ I: 662–663) аерым карый. Без соңгы фикер яклы. Ыргы- < *ыр-ық- булса, бу нигез ниндидер ыр- фигыленең интенсивлык формасы булса кирәк.

Дерив.: ыргыл-у, ыргыт-у (к. югарыда); ыргылыш, ыргым һ.б.; башк. телендә (БТДҺ: 403) ырғымыш – уен атамасы, ырғымбай «кайнар холыклы кеше, юләр», ырғындақ «сикереп чабучан» һ.б.