ЫРБАЙ-У (ЗДС: 799) «возгордиться; вести себя гордо и нагло», (шунда ук) ырпай-у «тупас кылану, кычкырыну» ← *ырба, *ырпа «тәкәббер һәм тупас». К. кр.-тат. ırbaŋ-ırbaŋ «тупас рәвештә; кычкырынып-җикеренеп; шәпләнеп», ırbaŋke «кискен сүзләр әйтүчән», каз. ырбаң «урынсыз (сүз, кыланыш)», ырбаңда- (ырбаңла-) «тотнаксызлану; кыланчыклану», кырг. ырба- «азу, көчәю (тискәре күренешләр тур.)», ырбаақ «азгын (яра һ.б.ш.)» ← *ырп. Чаг. бор. төрки (ДТС: 243) jarp «нык, көчле; тупас, рәхимсез» (к. Ярпай-у ).

Рус. рыпаться сүзе искә төшә.