ЫҢГЫРАШ-У «стонать; бредить во сне» > чув. ăнăраш- id., ш. ук «лыгырдау, яңшау» ~ башк., каз. ыңыран-у, каз. ыңырас- «иңрәү, ыңгырашу, мөңрәү (сыерлар тур.)» ← тат. диал. ыңгыра-у, (Dobr. II: 118–119) ıŋgırau, ıŋgırdamaq, башк. (БТДҺ: 406) ыңырла-у «авызны ачмыйча гына авазлар чыгару» ~ ком. иңгыра-, к.-балк. ыңгырда-, каз.. кырг., як. һ.б. ыңгыра-, ыңыра-, ыңра- id. ың ~ иңъ ымлыгыннан, к. төр. ınıltı «ыңгырап алу» авазы, in-tin «нинди дә булса зәгыйфь аваз» һ.б. Пекарский: 3801, 3803. Чаг. Иңрә-ү, Ык-мык, Ыңгырчак.