ЫМ «знак рукой, мимикой и т.п.» < гом. кыпч. ым id., бор. төрки (ДТС: 209; МК I: 38) em, im «пароль» (М. Кашгари сүзләренә караганда, үз кабилә имен белмәгән кешене үтергәннәр). Чаг. ш. ук үзб. имо, госм. има < гар. ūмā’ «ым».

Дерив.: ымлы, ымсыз; ымла-у; ымлык; диал. (ДС I: 234) ымал-у «ымлау». К. Ымсын-у.