ЫК-МЫК, ыкы-мыкы – имитатив невнятному затруднительному ответу, звукам ы-ы, э-э, издаваемым при этом ~ удм. ык-мык, чув. (Ашмарин III: 36) ăк-мăк ~ нуг. ық-мық, төр. ık, ıkıl-ıkıl id. Чаг. рус. икать, заикаться һ.б. Сүзнең -мык өлеше төрки телләргә хас м- авазы өстәп сүзгә пардаш ясаудан килә (чаг. аз-маз, тиле-миле).

Дерив.: ыкылда-у, ыкылдау-мыкылдау һ.б.