ШЫРТ II(Остроумов 1872: 130), шыт (М. Гали), ширт (Тумашева 1992: 251) «щетина; резец плуга», диал. (ТТДС I: 519) «чесалка кудели; гребень с крупными зубьями» ~ чув. шăрт, мар. (Упымарий: 286) шырт, удм. шырыт id. < бор. кыпч. (Курышжанов), бор. төрки (ДТС: 505) sïrt, sïrït «дуңгыз шырты», чаг. Сырт. Сырт дип (каз. һ.б.) пычакның төйтәсен һәм шуннан очын атыйлар; дуңгызның арка сызыгы пычак төйтәсенә охшатылган һәм дуңгыз сыртында үскән озын кыллар (алар элек киң кулланылган һәм хәтта сәүдә шәе булып исәпләнгән) – сырт кылы → сырт//шырт. С > ш күчеше нигезендә шырт сүзен болг. теленнән дип карыйлар, к. Berta: 14–19. К. Шыт. Федотов II: 449–450.