ШЫПАҢ, шыбаң (Тумашева 1992: 252), иске тат. (Казан) шыфаң «пустомеля, болтун» ~ үзб. дерив. шипаңда- «юкны сөйләү». Чаг. фар. сӯкбāң, сӯкбāнг «юкка тавыш куптару». Räsänen 1969: 446.