ШЫҢГЫР-ШЫҢГЫР – имитатив звону сухихи веток ~ чув. шăнкăр «кыңгыраулар чыңлавына тәкълит». К. Чыңгыр. Федотов II: 445

Дерив.: (Г. Толымбай хикәяләрендә) шыңгырдак ~ себ. (Тумашева 1992: 252) шыңгыртак, шыңгырцак id.; шыңгырда-у (шыңгырдап торган бүрәнәләр).