ШЫНА (Тумашева 1992: 252; Будагов I: 681), диал. (Арсланов 1988: 92) сына «клин для раскалывания дров» < гом. кыпч., к. кырг. шынаа, уйг. шина, үзб., төркм. шинә, нуг., каз. сына, к.-калп. сна, хак. сыын, сыынчах, шор. шыынҗақ, алт. шаа, тув. шаанак ~ калм. шаанцаг, бур., монг. шаантаг < яз. монг. šiγantuγ «шына, чөй»; чаг. ш. ук фар. шанэ «шына; кикрик». Чыгышы ачык түгел. Номинханов 1975: 259.