ШЫК I(Радлов IV: 1041) «образ, вид» ~ төркм. (ТДГДС: 205) шық id., башк. (БҺҺ II: 305) шықла- «тышлау, ышыклау». Чаг. себ. (Тумашева 1992: 252) шық «изгеләр каберен караучы» < шәех (к.), к. к.-балк., кырг. шыйық, шайық, нуг. ших, шиқ «изге, изгеләр кабере». Ихтимал, шық гомумән бизәкле-бидәрле корылманы белдерә башлагандыр. К. ш. ук шыксыз.