ШЫЕР-У[ш ы̌й ы̌р-], диал. (ТТДС II: 273) сыйыр-у «сдирать, содрать» ~ чув. шăйăр- id. ~ алт., төр., каз. һ.б. сыйыр- id. сыдыр-у (к.) белән чагыштырыла, ләкин к. башк. (БТДҺ: 397) шый- «шылу, шуышып төшү яисә чыгу» – шыйыр-ыу шуның йөкл. юн. була ала. К. ш. ук башк., тат. шыйыр-у, шыйырт-у «кыйнау; бәреп яву (яңгыр тур.); орышу, җәзалау (камчы белән кыйнап)». Федотов II: 439.