ШУБЫР (Ш. Мөдәррис) «волынка, пузырь (духовой музыкальный инструмент)» ~ чув. шăпăр, мар. (Иванов, Тужаров: 292; Саваткова: 214) шүвүр, шүвыр, шĕвĕр id. фар. шäйпӯр (> аз. шәйпур) > гар. шүббүˉр «мөгез; быргы» сүзе белән чагыштырыла, к. Федотов II: 447. К. ш. ук алт., тув., бур. һ.б. шоор «шубыр, сыбызгы, курай». Бор. яһ. (Тәүратта искә алына) шофар «кучкар мөгезеннән эшләнгән быргы».