ШОҢГЫ-У[шŏңғŏ-], шуңғы-у, себ. (Тумашева 1992: 253) шыңгы-у «быстро и глубоко нырнуть; пикировать (о ловчих птицах)» ~ тат. диал., каз. (Будагов I: 648) сунғу-, сүнгү- «ловко нырять» (гом. кыпч. сүзе булса кирәк, тик сүзлекләрдә теркәлмәгән) ~ уйг. шуңгу-, алт. диал. шуңу- «түбәнгә ыргылу» ~ бур., монг. шунга-, яз. монг. sungγu- > эвенк. (ССТМЯ II: 426) шиңу- «чуму, шоңгу» һ.б. id. Чоңгыл, Чум-у, Шоңкар.