ШОМА «гладкий; хорошо, с шиком одетый» ~ башк. шыма id. > чув. шăма, мар. шыма id., ш. ук «иркә, йомшак мөгамәләле» – гом. тат. шума «шуып торган, тигез; шырпысыз (мәс., такта)» ← шу-у (к.). К. ш. ук тат. шомакай «купшы; мөлаем» > чув. шăмакай, шăмаккай, мар. шымакай id., каз. сумақай «шомакай» сүзе дә татарчадан булса кирәк.

Дерив.: шомалык; шомалан-у, шамала-у, шомар-у; фразеологизм: тат., башк. шома (шыма) көпшә ~ мар. шымавуч, чув. шăма кĕпçи «фәрештә уты (үсемлек)». Федотов II: 443.